پایان نه ماهگی!

دانیال عزیزم امروز 16 اردیبهشته ونه ماه از اومدنت میگذره ... باهم بهترین روزها رو داشتیم ... من احساس قشنگ مادر بودن رو حس کردم... تو چشمای قشنگت زندگی رو دیدم... عاشقتم عزیزم ... بدترین روزهام تو این نه ماه وقتی بود که مریض شدی... همیشه با برات آرزوی سلامتی میکنم عزیزم...تو که سالم خوشحال باشی من به تمام آرزوهام میرسم

چهاردست وپا راه رفتن رو تازه یاد گرفتی... هرجا بخای میری

بده بلد شدی و هر چی که بهت بگم بده رو زود میدی

بنداز هم بلدیییییی میشینی رو صندلیت و همه چیز رو میندازی

بای بای هم میکنی

منو صدا میکنی وهی میگی ماماماماما

عشق دد هستی و تا میریم بیرون میگی ددددددددددد

هر حرف یا کاری هم میکنیم دوست داری زود تقلید کنی وتمام سعی ات رو میکنی...

امروز وزنت ده کیلو نیم وقدت 72 بود....آرزوم دیدن بزرگ شدن توست

قربون خنده ات.... عسل مامان